Çünkü bana yaşadığımı, varolduğumu hissettiriyor. Bir an yakalanıyor sanki yaşamdan, hapsediliyor kareye, olabilirmiş gibi, bir yanılsama belki de, ama olsun, yaşam nedir ki zaten birbiri ardına eklenmiş an'lardan başka. Önceden yaşadığım bir an diyor ki bana; oradaydın, sen vardın, yaşadın, geçtin o köprüden dikkatlice, altından sular aktı, zaman aktı biteviye, bir sevdiğinin parmağı bastı deklanşör'e, bir an yakalandı sevgiyle...
Fotoğraf imzamdır benim yaşam da attığım, işte ben de varım, buradayım, sizinleyim, yaşıyorum.
Bir paylaşımdır o, görseldir. Görünürse, bakılırsa, hakkında konuşulursa anlamlıdır. Onun için saklanır, depolanır, paylaşılmazsa yoktur.
Fotoğraf yaşamın ta kendisidir, geçmişe uzanan, hatırlatan gelip geçtiğini zamanın.
Ne kadar da benzer yaşam o fotoğraf'a; zaman su gibi akmakta ve biz köprüden geçmekteyiz güvensizce, tutunmak isteriz yaşama, ince teller avuçlarımızda, sanki der -her an düşebilirsin!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder